پاسخ موشکی و پهپادی ایران به حمله جنایتکارانه رژیم اشغالگر اسراییل به کنسولگری ایران در دمشق، تنها یک عملیاتی آفندی نبود، که اقدامی مُدبرانه مبتنی بر استراتژی بازدارندگی و به‌واقع عملیاتی پدافندی با هدف پرهیز از جنگ بود. اینکه مکرر یک رژیم نامشروع با شیوه‌ها و تاکتیک‌های متفاوت و در مناطق مختلف به منافع ایران یا تاسیسات و نیروهای نظامی کشورمان حمله کند و ما دست روی دست بگذاریم و پاسخی در خور ندهیم، قطعا چنین دشمنی گستاخ‌تر از پیش شده، و عملیاتی وسیع‌تر را در عمق خاک جمهوری اسلامی ایران تدارک خواهد دید، اما آن‌چه شامگاه بیست و پنجم فروردین ماه، سیزده روز پس از جنایت صهیونیست‌ها، رخ داد پاسخی بازدارنده بود که نمی‌توان از ابعاد و پیامدهای بسیار مهم آن در حوزه امنیت ملی ایران غافل شد.
پاسخ موشکی و پهپادی ایران به حمله جنایتکارانه رژیم اشغالگر اسراییل به کنسولگری ایران در دمشق، تنها یک عملیاتی آفندی نبود، که اقدامی مُدبرانه مبتنی بر استراتژی بازدارندگی و به‌واقع عملیاتی پدافندی با هدف پرهیز از جنگ بود. اینکه مکرر یک رژیم نامشروع با شیوه‌ها و تاکتیک‌های متفاوت و در مناطق مختلف به منافع ایران یا تاسیسات و نیروهای نظامی کشورمان حمله کند و ما دست روی دست بگذاریم و پاسخی در خور ندهیم، قطعا چنین دشمنی گستاخ‌تر از پیش شده، و عملیاتی وسیع‌تر را در عمق خاک جمهوری اسلامی ایران تدارک خواهد دید، اما آن‌چه شامگاه بیست و پنجم فروردین ماه، سیزده روز پس از جنایت صهیونیست‌ها، رخ داد پاسخی بازدارنده بود که نمی‌توان از ابعاد و پیامدهای بسیار مهم آن در حوزه امنیت ملی ایران غافل شد.
یادداشت نشریه تقاطع شماره 35 | فارغ از آن‌که در ادامه چه اتفاقاتی رخ خواهد داد، که به‌یقین رژیم اسرائیل در شرایط شکننده کنونی خود در نتیجه جنگ غزه، قادر نیست جبهه‌ای دیگر را به‌ویژه علیه جمهوری اسلامی ایران بگشاید و خود را درگیر آن ساخته و به آتش‌افروزی‌هایش ادامه دهد، فرجام این پاسخ مقتدرانه و شجاعانه و البته منطقی و قانونی، تغییر معادلات منطقه بود. در واقع ایران در نخستین تجربه عملیاتی مستقیم خود علیه اسرائیل، بدون آن‌که به‌دفعات این حملات را برای کسب آزمون و خطا انجام داده باشد، توانست موشک‌ها و پهپادهای خود را به خاک اسرائیل برساند. مهم نیست که چه تعداد موشک و پهپاد به اراضی اشغالی رسید و چه میزان خسارت، کشته و یا زخمی در پی داشت، نکته بسیار مهم این است که نفس این اقدام جسورانه و رسیدن پرتابه‌های ایران به اسرائیل را باید یک نقطه عطف در تغییر معادلات منطقه خاورمیانه دانست.
در حالی‌که همه تحلیلگران و کارشناسان صاحب‌نظر حوزه‌های دفاعی و سیاسی بر این باور بودند که جمهوری اسلامی ایران چنان‌چه قصد پاسخگویی به شرارت رژیم اسرائیل در حمله به کنسولگری خود در پایتخت سوریه را داشته باشد، به‌زعم آنان از طریق نیروهای نیابتی خود در سوریه، عراق، لبنان و یمن عمل خواهد کرد، اما برخلاف همه گمانه‌زنی‌ها و نیز تحلیل‌ها، ایران براساس راهبردی تازه، مستقیما از خاک خود، اسرائیل را هدف آماج پهپادها و موشک‌هایش قرار داد و این اتفاق، بی‌سابقه‌ترین عملیات نظامی بود که در طول 75 سال حیات اسرائیل علیه این رژیم اشغالگر انجام شد. این راهبرد یقینا، اسرائیلی‌ها را برای دست زدن به هر اقدامی علیه منافع ایرانیان، به‌شدت محتاط خواهد کرد، کما آن‌که تا کنون که یک‌هفته از پاسخ ایران به جنایت آن ها در حمله به کنسولگری می‌گذرد، سبب شده است در نتیجه یک سردرگمی آشکار، نتوانسته‌اند به یک جمع‌بندی و وحدت‌نظر به‌منظور انجام پاسخی هر چند محدود علیه ایران دست یابند.
نکته دیگری که در این مجال باید بر آن تکیه کنم اینکه، در اولویت‌‌بندی نهادهای تصمیم‌گیر پس از حمله شامگاه بیست و پنجم فروردین، باید تغییر ریل جدی از موضوعات منطقه‌ای به‌موضوعات داخلی با محوریت مدیریت مشکلات اقتصادی، معیشتی و اجتماعی در دستور کار قرار بگیرد. بی‌گمان آن‌چه در عرصه جهانی و منطقه‌ای می‌تواند قدرت حاکمیت را در برابر هرگونه تهاجم و دشمنی و طمع‌ورزی بیگانگان، صدچندان سازد؛ حمایت و همراهی آحاد مردم از نظام است. بدون این همراهی، تفوّق بر دشمنان، پایدار نخواهد بود. کما اینکه رهبر فرزانه انقلاب در دیدار جمعی از شاعران و اهالی فرهنگ و ادب با ایشان، تاکید کردند: «بیش از آن‌چه موشک و پهپاد و هواپیما و ابزارهای جنگی و مانند اینها تأثیر بگذارند در عقب راندن دشمن، رسانه‌ها هستند که تأثیر می‌گذارند و دل‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهند، ذهن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهند». به طریق اولی، همراهی مردم با نظام، در عقب راندن دشمن موثر است و بُرد و اثرگذاری موشک‌ها و پهبادهای ما را نیز مضاعف خواهد کرد.
از این رو، در شرایط کنونی که متاسفانه با بی‌درایتی دولت رئیسی و کار نابلدی تیم اقتصادی آن، اقتصاد و معیشت مردم به‌شدت دچار مشکل و آسیب شده و برخی بحران‌های خودساخته هم در عرصه اجتماعی بر این مشکلات دامن زده است، حاکمیت باید تدبیری جدی در موضوعات داخلی خصوصا مشکلات اقتصادی مبتلابه مردم بیندیشد. اینکه مترصد هر اتفاق و حادثه‌ای یا شایعه و گمانه‌ای، قیمت دلار در بازار آزاد افزایش یافته و به‌تبع آن ارزش پول ملی کاهش یابد و دولت و ارکان اقتصادی‌اش، دست روی دست بگذارد و در حالی‌که بخش قابل توجهی از مردم در نتیجه کاهش ارزش پول ملی، هر روز فقیرتر از روز قبل می‌شوند، همچنان بر ریل گذشته حرکت کند، یقینا پیامدها و تاثیرات منفی بسیاری برجا خواهد گذاشت و این وضعیت، سبب جری شدنی دشمنانی خواهد شد که همواره درصدد ضربه‌زدن به‌نظام بوده‌اند.
و نکته آخر اینکه، دو سال و نیم از حضور محمدمهدی اعلایی به‌عنوان استاندار دولت رییسی در قزوین سپری شده، اما واقعا برایند این حضور جز ده‌ها وعده بی‌سرانجام چه بوده است؟ تبدیل فرودگاه کشاورزی قزوین به فرودگاه مسافربری، توسعه و رونق گردشگری استان براساس ظرفیت‌های فراوان حوزه‌های تاریخی و طبیعی، اجرای طرح بازار آب در قزوین، تاسیس خوابگاه‌های دانشجویی در استان با استفاده از ظرفیت خیرین، راه‌اندازی اولین شهرک انرژی کشور در استان، راه‌اندازی شهرک شیرینی سنتی، اعلام آمادگی راه‌اندازی شهرک مهارت به‌عنوان یک الگوی کشوری در استان، راه‌اندازی شهرک تولید محتوا در قزوین، راه‌اندازی اولین شهرک صنفی مدرن ایران در قزوین، راه‌اندازی شهرک گیاهان دارویی زرآباد در الموت، روان‌سازی و توسعه شبکه حمل‌ونقل استان آن هم در سال 1400، انتقال امتیاز تیم بسکتبال مهرام به قزوین، تبدیل شهرک گلخانه‌ای نودهک به بزرگ‌ترین ظرفیت تولید محصولات سبزی و صیفی‌جات، هدف‌گذاری صادرات یک‌میلیارد دلاری استان در سال 1400، اجرای طرح «راهیان پیشرفت» در استان، راه‌اندازی نمایشگاه توانمندی‌های استان قزوین در کشور بوسنی و هرزگوین، راه‌اندازی کمیته مسکن محرومین در استان، راه‌اندازی مجمع خیرین مسکن‌ساز و... تنها بخشی از این وعده‌هاست که تاکنون هیچ‌یک از آن‌ها جامه عمل به خود نپوشیده‌اند.
آنانی که همچنان از اعلایی حمایت می‌کنند، حداقل برای حفظ موقعیت و اعتبار خود در استان هم شده، به این سوال پاسخ دهند که جز چند اقدام کم‌اثر یا تبلیغاتی، کدام کار زیربنایی توسعه‌محور (البته بدون احتساب تامین منافع احتمالی این عده) در این مدت انجام شده است که اینان کماکان زیر بیرق حمایت از اعلایی سینه می‌زنند؟ اعلایی دیر یا زود خواهد رفت، اما آن‌چه قطعا می‌ماند کارنامه‌ای از دولت رئیسی در زمان حضور اعلایی در استان است که حتی با جفت ماده! هم به معدل قبولی نخواهد رسید!
انتهای پیام/
